​ Toen we opgroeiden, kregen we een paar jaar thuisonderwijs, gedurende welke tijd onze moeder ons in staat stelde om allerlei soorten textielambachten uit te proberen, waaronder vilten, verven, spinnen en weven. Nadat ik voor de eerste keer het eiland Harris had bezocht, werd ik verliefd op Harris Tweed en droomde ik ervan mijn eigen stof te maken.  Mijn moeder kocht een harris weefgetouw voor mijn verjaardag en ik experimenteerde met garens, kleuren  en ontwerpen. Tijdens een volgend bezoek aan de eilanden een paar jaar later kon ik deelnemen aan een spinsessie waardoor mijn interesse in het maken van mijn eigen doek toenam.

  Ik kocht een spinnewiel voor mezelf en oefende met spinnen, mijn eigen garen verven en kleurrijke stoffen weven. Mijn droom om Harris Tweed te weven heb ik nooit serieus overwogen omdat het idee om naar de eilanden te verhuizen onbereikbaar leek.

Jaren later was ik echter wanhopig om uit de Wirral te verhuizen, waar ik tijdens mijn studie had gewoond, en ik stortte me op de huizenprijzen toen ik me realiseerde dat we het misschien gewoon zouden kunnen doen. Ik vertelde mijn moeder en broers en zussen dat mijn man en ik van plan waren naar het eiland Lewis te verhuizen, maar verre van ontsteld zeiden ze dat ze ook zouden komen! Dit is het moment waarop het kleine vonkje van opwinding begon dat wever worden misschien niet zo onbereikbaar was...

Twee jaar later had ik een vervallen pand in Crossbost gekocht en mijn zus had een nog meer vervallen croft-huis in Ranish gekocht. We zijn in de herfst verhuisd  2017, naar een huis zonder verwarming, geen isolatie, kale betonnen vloeren, kapotte ramen en het missen van een trap! Mijn droom om een wever te worden ging op een laag pitje, want zonder geld en nergens te weven dat moest wachten.

Tien maanden na mijn verhuizing sprak ik echter met een plaatselijke wever in de winkel waar ik mijn kleding en sieraden had verkocht en vertelde ik over mijn wens om wever te worden. Toen ik met hem sprak, wakkerde die opwinding opnieuw aan en ik begon serieus te onderzoeken hoe ik mijn droom werkelijkheid kon maken. Toen dezelfde wever me slechts een paar weken later belde om te zeggen dat hij een weefgetouw voor me had gevonden, besloot ik er gewoon voor te gaan!

Omdat we gezegend waren met een bouwer als echtgenoot, besloten we een weefschuur in de tuin te bouwen. Een paar gulle donaties van materialen, een banklening en wat serieuze bezuinigingen later heb ik de meest verbluffende schuur die een meisje zich kan wensen!

In 2018 slaagde ik voor mijn teststuk, produceerde mijn eerste betaalde rol voor de molen en verhuisde het weefgetouw naar mijn nieuwe schuur. Ik weef nu mijn eigen unieke ontwerpen, verkoop een deel van de stof en gebruik de rest om mijn kleding, tassen, huiskleding en accessoires. In 2019 heb ik mijn zus leren weven. Nadat ze haar teststuk heeft gehaald en een geregistreerd wever is geworden, weeft ze nu op mijn weefgetouw om mijn output te vergroten, aangezien ik in april 2020 een dochtertje kreeg, wat mijn weeftijd enigszins heeft beperkt!